Waartoe de zoektocht naar "Zwarte Peter" allemaal niet kan leiden!

Ja hoor, je leest het goed: ook ondergetekende was ervan overtuigd dat ze Zwarte Peter van MNM wist zitten. Deze namiddag dus naar Gent getrokken om daar te kijken bij het Caermersklooster en het STAM. Zwarte Peter heb ik niet gevonden (hij is trouwens inmiddels gevonden in Maaseik dus ik zat er ver van!) maar wel deze winkel! Spice Bazaar in de Burgstraat te Gent, sinds donderdag open. Dus dank je wel, Zwarte Peter, want zonder jouw zoektocht was dit niet direct gebeurd. Dan had ik het later wel tegengekomen.

Ik kook graag. Mijn inspiratie komt van overal maar vooral uit boeken van Nigella Lawson, Pascale Naessens, Jamie Oliver en Christine Van Imschoot. Je komt dan wel eens kruiden tegen die je in de gewone supermarkt niet vindt. En ja, dan koop ik die kruiden als ik in Ierland of Engeland ben, maar ja, handig is het toch niet. En je zoekt dan naar alternatieven.

En dat is nu eens niet meer nodig sè! Want bij het passeren van deze winkel zag ik een muur vol kruiden staan. Maar dan ook vol! Mijn aandacht was getrokken. Ok, aan de buitenkant stond nog niets vermeld: geen hangbord of logo op de etalage maar ik zag wel mensen binnen staan dus het was open!

Ik naar binnen en ik voelde me net als een kleine meid (ok, ik ben nog klein met mijn anderhalve meter en zes centimeter - maar u weet wat ik bedoel) in een snoepwinkel. Uiteindelijk heb ik me moeten bedwingen en ben ik maar met drie "buisjes" kruiden naar buiten gegaan. Een proficiat aan mezelf.

Naast kruiden heb je er ook veel soorten thees, noten, zaden en gedroogde vruchten. Een bezoekje waard dus!

Ik kan nu eindelijk aan mijn wintervodka beginnen! Recept volgt!

Petoetje's poncho

Petatje had al haar poncho van Hello Kitty en uiteraard was die net af of Petoetje vroeg me hetzelfde. Ach, ik had het al een keer gemaakt dus het zat nog in de vingers. Deze keer ging het overtekenen op patroonpapier iets vlotter en het naaien zelf ook. Dus Petoetje was blij dat haar poncho snel, en zonder bloedvergieten aan mama's vingers, af was.
En zie Petoetje en Petatje maar poseren.

 

Hip hip hoera voor Meter S!

Afgelopen zaterdag was Meter S, de meter van Petatje jarig. En de dag ervoor was haar "feestje". Toen ik haar vroeg wat ze wou hebben, kon ze me niet direct een antwoord geven: onze aanwezigheid was voldoende.
Tja, daar stond ik dan. Dus heb ik veel nagedacht en op de ochtend van de dag zelf had ik het sublieme idee om zelf een kadootje te maken van de stof waar ik mijn rokje (zie 1 van de vorige berichten in blog) had van gemaakt. Dus ikke het leuke boek ter hande genomen en de baret gemaakt. Dit vond ik wat te weinig dus heb ik zelf een sjaaltje erbij gemaakt, zo-eentje met een gat erin zodat je het ene eind er kunt doorsteken. Duidelijk?
Gevolg: Meter S heel tevreden (en ik ook natuurlijk). Uiteraard heb ik er ook nog iets anders bijgegeven: we hebben eens de hype gevolgd en de 3 boeken(!) van Vijftig tinten gekocht.

Stof: wollen stof van bij "De Strik" in Ledeberg + een blauwe fleecestof van een fleece-dekentje dat hier nog lag

model baret: dit superboek

model sjaal: eigen ontwerp

A-lijnjurkje voor Petatje!

Eindelijk een kleedje voor Petatje! En zo fier dat ze was. Het patroon komt van het basisjurkje van dit boek in 1 stuk overgetekend dus de rok onmiddellijk onder het  bovenstuk geplakt. Maar ik heb dan een rechte lijn getrokken van onder de oksel tot het uiterste punt van het rokje dus ik had een A-lijntje op een simpele manier gemaakt!
De stof met aardbeitjes komt van De Strik in Ledeberg en binnenin heb ik een voering gemaakt. Die stof heb ik gekregen van mamaatje. Zij naaide vroeger ook en heeft me onlangs heel veel stofjes gegeven waar ik mijn creativiteit nog wat op kan botvieren.
1 probleem: ik had de rugpand in 1 stuk gemaakt: ik zet alles in elkaar en wat bleek: ik was een officiële keerkluns. Ik kreeg het kleedje dus niet gekeerd!!!! Alles had ik geprobeerd maar het lukte dus niet. Heb zelfs vele blogs nagelezen om mijn probleem te verhelpen. Niets was echt duidelijk. Dus mijn hulplijnen ingeschakeld. Hulplijn 1 raadde me aan om te tornen (niet weer! Is duidelijk mijn specialiteit geworden!!!!) maar hulplijn 2 had een andere optie en daar had ik meer zin in! Gewoon de rugpand in 2 snijden! Bij deze dus gebeurd. Al een geluk dat ik een maatje groter had gemaakt dus Petatje kon er nog ruimschoots in! Bij deze bedank ik mijn beide hulplijnen want zonder hen had Petatje nog geen kleedje.

Als ik de foto zo bekijk heeft mijn glazen deur dringend een poetsbeurt nodig. Dus ik weet wat ik straks al ga doen. :-)

Stof: katoenen aarbeiprint van bij "De Strik" in Ledeberg

Patroon: zelf gemaakt op basis van basisjurkje van dit boek.

Het mysterie van de verdwenen zonnebril en waarom ik er nu twee heb!

Een dikke maand geleden was ondergetekende haar zonnebril (nen echte Prada) kwijt. Grote paniek, want de zon scheen nog steeds en hij kostte me indertijd toch wat. Alles afgezocht en mijn hele geheugen ondergegraven. Het kon niet anders zijn dat ik hem kwijt was in mijn favoriete stad Gent! Ik herinnerde me dat ik tijdens een shoppinguitje mijn zonnebril had neergelegd op mijn handtas, dus het kon dat ik in alle verstrooidheid mijn handtas heb opgenomen, zonnebril niet gezien dus die ofwel erafgevallen of misschien zelfs gestolen. Ach, het deed wel zeer, maar het was maar een zonnebril; ok een dure, maar toch: er zijn ergere dingen in de wereld. Dus ik op zoek naar een vervangend model. Heb dan maar een Ray Ban genomen.
Vandaag stond ik in de badkamer, komt Petatje naar me toe met de woorden: "mama, nu ga je superblij zijn! Want ik heb iets teruggevonden." En ja hoor, Petatje stond daar met mijnen Prada in haar handjes, vol krassen maar nog heelhuids. Toen ik haar vroeg waar zij hem had gevonden zei ze trots: "in mijn speelgoedbak". Wat heb ik hieruit geleerd? Vanaf nu laat ik nooit meer mijn zonnebril rondslingeren op de keukentafel of elders waar er modepoppemiekes en mini-pretmadammen naar kunnen grijpen. Want ze lopen o zo graag rond met mama's spullen. Nu dat ik niet eens mijn 2 kapoenen verdacht bleken ze er toch mee vandoor te zijn geweest! Gevolg: Eleke heeft 2 zonnebrillen! En kan dus afwisselen. ;-)

Pijnlijke poncho voor Petatje

Petatje wou al een hele tijd een mooie poncho. En op het stoffenspektakel zag ze toch zeker de "Hello Kitty"-fleecestof! Dus het moest een "Hello Kitty"-poncho worden. Zo gezegd, zo gedaan ...

Gisterenavond patronen overgetekend op patroonpapier. En eerlijk gezegd? Ondergetekende heeft er lang aan gezeten. Het is immers een Duitse beschrijving en niet echt duidelijk.

Daarna geknipt. Bleek dat ik een model teveel had getekend en geknipt uit het patroonpapier: er was immers een Kinderponcho mit Rund- oder Spitzsaum en een V-Kinderponcho (Zipfelponcho). Ik had dus alle patronen van 1 tem 6 overgetekend in Petatje's maat. Dus zowel die eerste als die tweede poncho. Ach, dan kan ik die tweede toch ook gewoon maken? Ken het nu toch.

Voor het slapengaan heb ik nog alles uitgeknipt uit de stof zodat ik vanmorgen kon beginnen.

En ja hoor, vanmorgen alles gezigzagd (heb persoonlijk geen overlock maar staat op mijn verlanglijstje) en in elkaar gezegd. En deze keer zonder tornen!!! Waar gaan we dat schrijven?

Maar ... deze poncho heeft me bloed, net geen zweet en geen tranen gekost maar wel nog extra gevloek. Want terwijl ik tijdens het zigzaggen een schampwonde in mijn middelvinger kreeg door de naald, kreeg ik bij het assembleren een echte naaiwonde. De naald van mijn naaimachine ging gewoon door mijn wijsvinger. Veel pijn, gepik en gevloek! Wees gerust, geen bloed op de mooie stof: mijn reactiesnelheid was hierin optimaal.

Daarna de ingeving dat mijn tetanusspuit wel meer dan 10 jaar geleden was dus de dokter gebeld. Een uur later kreeg ik mijn spuit en dus kon ik met een gerust hart weer verdernaaien. En voilà, het resultaat. Petatje supertevreden en ze loopt er al constant mee rond. Dat maakt het allemaal waard!

Model: Modell 340 (gekocht op Stoffenspektakel)

Stof: Fleece 'Hello Kitty' (gekocht op Stoffenspektakel)

Kleedje voor Petoetje

Mijn laatste creatie, een jurk van Simplicity voor mijn oudste schatje. De stof komt van De Strik in Ledeberg. Een riem heb ik er ook bijgemaakt volgens het bijpassend patroontje. De roze stof komt van een Turkse winkel in de Sleepstraat (Gent) en het biesje heb ik van mijn moeder gekregen. Ze had nog een grote zak met verschillende biesjes. Ik ben er dus wel even zoet mee om er creaties voor te vinden. Ok, het past niet echt op het rokje maar Petoetje was er wel blij mee.

Oh, en zie ze maar poseren: net echt! :-)
Patroon: Simplicity
Stofje: De Strik - Ledeberg

Paaseieren verwerkt!

Elk jaar, maar dan ook elk jaar heb ik het zitten. Tegen sinterklaas mag ik de paaseieren verwerken en tegen Pasen mag ik chocolade sintjes en pietjes verwerken! En steeds denk ik: ik zorg voor minder chocolade maar dan krijgen ze van de peters of de meters of de oma's en de opa's weer zoveel en is het dus weer dan dat. Dus ... weer chocomousse-tijd!!!
Ziehier het resultaat en het recept! Is simpel èn heel lekker! Suiker of zoetstoffen zijn niet nodig want die eieren hebben genoeg zoetigheid.

Er waren er uiteraard veel meer gemaakt, maar ondertussen zijn er al enkele binnengespeeld door mijn bezoekers.

Recept 

200 gr paaseieren in melkchocolade
4 eieren gesplitst.
3 el water

Laat de chocolade smelten au bain marie, voeg er het water toe.
Klop de eiwitten op tot stijve sneeuw.
Klop de eidooiers op.
Wanneer de chocolade een gladde boel is geworden, neem je de pot van het vuur.
Voeg de opgeklopte eidooiers toe en roer goed om.
Spatel dan het opgeklopte eiwit voorzichtig door het chocolademengsel.
Giet in potjes en laat ong. 4u opstijven in de ijskast.
Smakelijk!

Stoffenspektakel Mechelen

Al veel over gehoord en daarom had ondergetekende besloten om toch ook eens een kijkje te gaan nemen. We zijn heel laat gegaan: 2u voor sluitingstijd. En qua volk viel het toen heel goed mee. Man, man, man, ik voelde me net een kleine in de snoepwinkel (oh ja, ben nog steeds klein, oeps). :-)

En ziehier het resultaat van 2u stoffen zoeken. De Hello Kitty-fleecestof hebben "Petoetje"  en "Petatje" uitgekozen. Ze willen er een poncho van: zij vragen ... ik maak! De rest zijn katoentjes en grotendeels uitgekozen door mijn kroost.

 

 

Schortje voor "Petoetje"

Enkele weken geleden bij haar nog op terras gezeten. En mijn oudste kwam naar me toegelopen met een schort die zij had gemaakt voor haar jongste. Petoetje wilde dit ook! Ze gaf me dus het boek mee en ik kon aan de slag. "Petoetje" was er supercontent mee en "Petatje"? Die krijgt binnenkort haar versie ook! Want het was gemakkelijk te maken. Ik ben er zelfs ingeslaagd om knoopsgaten te maken met mijn machien al moet ik toegeven dat het wel makkelijk is als het automatisch gaat. ;-)

Patroon: Boek 'intemporels pour enfants' van citronille

Stof: bij Stoffenkamer, Gent
 

Mini-rokje (en het is mini!)

Kan ik dan nooit eens iets maken zonder getorn???? Want ja hoor, ook deze keer had ik het weer zitten.

Het werd nog eens tijd om iets voor mezelf te maken. Ik had de Burda easy gekocht van herfst/winter 2012. Ja, je leest het goed: de easy! Moest dus makkelijk zijn, dacht ik. En eerlijk? Dat was het ook. Maar ik ben te snel hè. Ik lees iets half en dan denk ik dat ik het snap. Gevolg: mijn band er vanboven verkeerd aangezet dus tornen. En de blinde rits er verkeerd aangezet dus nog eens tornen. En laat het nu een stof (van de Strik in Ledeberg) zijn dat niet echt makkelijk te tornen valt. Oordeel zelf.

Wat niet in de beschrijving stond maar wat ik wel heb gedaan is een voering aangebracht. Dankzij haar deskundige uitleg en het boek van Mme ZsaZsa is me dat nog gelukt ook.

En het resultaat? Dat mag er zijn. Al zeg ik het zelf. Al merkte ik wel toen ik het aanhad dat het wel heel mini is. :-) Oh, en die lijn? Dat is van mijn spiegel dus geen fout in de foto. Maar ben alleen thuis nu en wou toch snel alles posten.

Een tip! Meet zeker je maten! Ik zat met mijn rokje 2 maten groter dan mijn oorspronkelijke maat.

 











Patroon: Burda Easy herfst/winter 2012
Stof: de Strik in Ledeberg

Mijn laatste aanwinst, wat ik al lang wou

Dertien jaar geleden al gezien toen ik er woonde en achteraf spijt van gehad dat ik het niet had gekocht. Dus toen ik in Dublin aankwam, was dat mijn allereerste aankoop. Geef toe, het tovert toch een lach op je gezicht.