dinsdag 15 januari 2013

Oh nee!!!! Een reparatie??!!

Enkele weken was mijn oudste wel heel erg stil toen ik haar ging afhalen van school. Vermoeid zou je denken? Of geen stem? Of geen pratertje? Fout, want ja ... het tetterkontje ... het zit in de familie. Zowel ondergetekende als de 2 mini-me's zijn diegenen die ons huis dagelijks vullen met gebabbel. Een radio hebben we niet nodig hoor! Neen, we tetteren erop los. Maar dit terzijde. Waar was ik gebleven? Ah ja, mijn oudste was dus wel heel erg stil in de auto terwijl de jongste er vrolijk op los kwekte. Toen ik er dan eindelijk een woord tussen kreeg (allé, meerdere) vroeg ik aan mijn oudste wat er scheelde. Was er iets gebeurd op school? En ja: toen kwamen de traantjes en een hele uitleg. Waarna uiteindelijk de aap uit de mouw kwam: haar kleedje was kapot. Haar aardbeikleedje waaraan haar lieve mama zoveel tijd had gewerkt en waarin ze zoveel liefde had gestoken. Mijn eerste reactie? Stilte. Gewoon stilte. (Niet verwacht hè!?). Zij daarentegen: "mama, als die rits nu deftig toe ging, was dat allemaal niet gebeurd! Ik kon er echt niet aan doen!!!" En mama, die bleef stil. Maar ondertussen wel volop alle radartjes laten werken om een pedagogisch verantwoord en niet kwetsend antwoord te kunnen formuleren. Dus ik reageerde uiteindelijk met: "we zullen thuis zien hoe erg het is". Ik bleef er voor de rest kalm bij omdat zij al zo in tranen was en duidelijk schrik had voor mijn reactie. Wat had ik met haar te doen. Ondertussen zat ik natuurlijk op hete kolen, ik wou echt weten hoe groot de schade was maar al rijdend vond ik dat geen goed idee. Al een geluk dat we niet ver van school wonen. Thuis kon de jas niet snel genoeg uit zijn en kreeg ik dit te zien:
bovenaan de hals een scheur van zo'n 3cm door stof en voering. Een lichte paniek maakte zich meester over mij. Euh ... repareren ... euh ... hoe doe ik dat? Ter plekke onstonden grijze haren op mijn hoofd en ik begon te ijsberen. Dochter werd vriendelijk verzocht het jurkje uit te trekken en iets anders aan te doen. En met het kleedje in mijn handen liep ik van de ene kamer naar de andere. Eerste gedacht: dat bovenstukje lostornen. Maar ik wist onmiddellijk dat dit geen goed idee was: de stof is zo fijn en ik wist dat ik het ging stukmaken. U verwacht nu natuurlijk een tweede gedacht, ah ja, ik schreef net hierboven 'eerste gedacht'. Awèl, ik moet u teleurstellen: tweede gedacht kwam niet bij me naar boven. Het jurkje werd opzij gelegd. 
De volgende dag kwam schoonmama langs (had ik al geschreven dat ik een schat van een schoonmama heb?) en ze zag het jurkje èn de schade. Ik vertelde haar mijn idee maar zij vond dat ook geen idee en stelde voor om er een lapje over te naaien. Ah! Super! Geen getorn dus! En ja, bibi hier natuurlijk gerustgesteld want zo kon ze het oplossen. Maar toch ... er werd niet aan begonnen. Het jurkje verhuisde van de keuken naar de woonkamer, van de woonkamer naar de stoffenbak in de kelder en van de kelder terug naar de keuken. Weken gingen voorbij ...
Vandaag heb ik mijn moed bij elkaar geraapt: het kleedje moest en zou vandaag hersteld worden. 
Weer die onzekerheid die opkwam: ga dit mij wel lukken? 
Tijdens de Berninalessen bij Mertens in Melle had ik de stopsteek geleerd. Tja, die stopsteek, hoe moest dat nu weer? Na grondige raadpleging van de papieren en de gebruiksaanwijzing ging ik aan de slag. Eerst op een restje en daarna ... met veel hartgebons ... op het jurkje. Het resultaat mag er zijn: 
De scheur was al 'gestopt', nu nog bedekken want die zwarte lijntjes: dat is toch geen zicht! Ik had nog rood liggen maar dat paste er niet echt bij. Oplossing? het restje biais dat ik gebruikte voor het jurkje! Het werd opgespoord in de naaidoos, alles plat gestreken en nieuwe zoompjes in gelegd (of hoe noem je dat, die kantjes omdoen?). Dit werd bovenaan op de scheur vastgenaaid. En ja, ik weet het, je ziet nog enkele zwarte stiksels, maar ik had de stopsteek niet lang genoeg gepakt en dus aan de binnenkant de scheur van de voering niet meedichtgestopt. Die wou ik nu ook wel bedekt zien. Resultaat: mijn eerste reparatie is een feit en ja, het mag er toch een beetje zijn. Nu weet ik alleen nog niet: zou ik zware knoopjes op zetten of niet? Een dikke merci voor jullie mening!

donderdag 10 januari 2013

Moet er nog vodka zijn? (Deel 2)

Enkele weken geleden wou ik een leuk en origineel cadeautje hebben voor mijn vader en schoonvader. Ook iets zelfgemaakt. Omdat ik mezelf nog geen mannenhemd zag naaien (ben nog maar beginneling, remember?) wou ik het over een andere boeg gooien.
En hier kon ik weer rekenen op deze dame! In haar kookboek Nigella's Kerst vond ik het recept voor een winterse vodka (of wodka - whatever)! De kruiden vind je o.a. bij Spice Bazaar  in Gent.
De vodka kan je gebruiken om er een feestelijk gekruide martini, of, met wat tomatensap, een beetje selderijzout en een scheutje Worcestershire saus, een Bloody Mary in Kerstmisversie mee te maken.

Recept

Ingrediënten voor 500 ml

1 tl hele korianderzaadjes
3 kardamompeulen, gekneusd
1/2 tl komijnzaad
1 kaneelstokje
1 gedroogde rode chilipeper (ik koop altijd een pakje verse chilipepers in de supermarkt en laat ze dan aan een touwtje drogen in mijn keuken: decoratief zicht. De overschot kun je trouwens fijnmalen in een koffiemolen om ze achteraf gewoon te strooien).
500 ml vodka
1 afsluitbare fles met een inhoud van uiteraard 500ml

Bereiding:

Stop alle kruiden in je fles
Giet de vodka voorzichtig in de fles en sluit de fles hermetisch af. Zet hem in een koele, donkere plaats. 

Deze wintervodka laat je een maand trekken en daarna moet je hem binnen een jaar opdrinken. 

De 500 ml-versies heb ik uiteraard cadeau gegeven, voor mezelf heb ik nog kleine flesjes gemaakt waarbij ik uiteraard de hoeveelheid heb aangepast. De smaak kan ik je nog niet meedelen maar jullie zullen het wel vernemen als ik mijn eerste speciale Bloody Mary drink! ;-)

Moet er nog vodka zijn? Deel 1

Ik sta gekend voor mijn vodka. Niet omdat ik hem veel drink (eerlijk gezegd vind ik het niet zo lekker - zeker puur niet) maar omdat ik er variaties op maak. Hoe het allemaal begonnen is: vorig jaar had ik een overvloed aan rabarber, kersen en rode besjes in mijn tuin staan. Dus ja, veeeeeeeeeeel confituur gemaakt. Opeens had ik een gebrek aan confituurpotten dus heb ik er nog enkele bijgekocht. Maar dan ... toen ik mijn voorraad confituur aanschouwde had ik door dat ik een voorraad had gemaakt om enkele jaren mee verder te kunnen. We kunnen een oorlog overleven ... op confituur! ;-)
Het fruit daarentegen, dat verminderde maar niet. In Nigella Lawson's kookboek "Hoe word ik een goddelijke huisvrouw?" zag ik een recept van rabarbervodka. Ik dus uitgeprobeerd. En neen, niet één pot maar 4 potten rabarbervodka! En omdat ik dan toch bezig was, heb ik het recept ook aangepast voor een pot kersenvodka en een pot rodebesjesvodka. Deze laatste ook gecombineerd met cassis! En dan ... afwachten. Minstens 6 weken en maximum 6 maanden. De 4 potten rabarbervodka heb ik alle 4 op een verschillend tijdstip gefilterd. Een eerste pot op 6 weken, een tweede pot op 8 weken, een derde pot op 15 weken en de laatste op 20 weken. Hoe langer getrokken, hoe zoeter en hoe lekkerder. ;-)
links rabarbervodka, rechts kersenvodka
de casis-rodebesjesvodka kan ik niet meer trekken want die was zo geliefd dat ie al op is

Recept: 

Ingrediënten:

600g schoongemaakte rabarber
300g suiker
1 liter vodka
1 glazen pot met een inhoud van twee liter (ik gebruik van die weckpotten of hoe noemen die potten met die rubberring en die ijzers?)

Bereiding:
rabarber in stukken snijden, in de glazen pot doen en de suiker toevoegen. 
De pot sluiten en goed schudden. Daarna openen en de vodka erbij gieten. 
Daarna terug afsluiten en minstens 6 weken en max. 6 maanden op een koele, donkere plaats bewaren. 

Na die tijd het vocht zeven en in een fles gieten. Schol! (oh, je mag het fruit opeten maar ik sta niet in voor de gevolgen!;-))


woensdag 9 januari 2013

Weer een wandeling op mijn palmares.

De aandachtige lezers onderen jullie zullen al wel gemerkt hebben dat ik gids ben in de mooiste stad ter wereld, Gent! En dit via de gidsenorganisatie Vizit.
Regelmatig breid ik mijn aanbod uit met een nieuwe wandeling: kwestie van zo alle aspecten van Gent te leren kennen. Deze keer - met Valentijn of lievekensdag in het vooruitzicht - koos ik voor Hartstocht.
Een wandeling waar ik heel veel plezier aan heb gehad tijdens het leren. Er zijn veel romantische verhalen in Gent te vinden!!!
Vandaag had ik mijn proef- of testwandeling. Tijdens zo'n proefwandeling word je beoordeeld of je die wandeling wel degelijk kunt geven. U kunt al raden dat ik zenuwachtig was. Ik ben dan ook een pietjeprecies (nog niet opgevallen?) en wil dat het perfect is. Qua voorbereiding kon het niet mislukken, ik had zelfs het sublieme idee om mijn teksten in te spreken op de dictafoon van mijn telefoon. Met als gevolg dat ik tijdens mijn huishoudelijke taken voortdurend luisterde naar mijn eigen stem! Best wel raar om je stem zo in het begin te horen, ik had mezelf gewoon niet herkend! Maar na een tijdje begon ik eraan te wennen en kon ik me louter concentreren op de inhoud. En zo liep ik te leren (tja, met oortjes in die telefoon kun je er een hele tijd mee rondlopen en als multitaskende vrouw dus leren terwijl je afwast, kookt, stofzuigt en de speelkamer voor de tigste keer opruimt). Andere momenten zat ik dan weer met mijn neus in de cursus.

Maar zoals ik al zei, vandaag dus de som op de proef, nl mijn proefwandeling. Ja, ik geef het toe: ik was superzenuwachtig. Maar het is goed gegaan! En daar ben ik zo blij mee. De ambiance was er en het veel leren had me beloond! Het is dan ook een leuke wandeling met boeiende weetjes over liefde in Gent. Weer iets dat ik op mijn palmares mag schrijven.

Interesse om Gent op een superleuke manier te leren kennen? Check www.vizit.be en boek een originele wandeling! De goedlachse gidsen van Vizit leiden je met veel plezier rond in deze mooie stad! Wedden dat je verliefd wordt op Gent? ;-)

zondag 6 januari 2013

Kerstcadeautjes voor de Omaatjes deel 2

De reden waarom ik nu pas de kerstcadeautjes voor de Omaatjes op mijn blog kan zetten heeft u al uitgebreid mogen lezen in mijn vorige blogbericht. Dus daar maken we geen woorden meer aan vuil.

Voor mijn mama (Oma Bos voor de koters) was mijn keuze gevallen op de baret en de cape van het boek "Stof voor Durf-het-zelvers". Ik had haar al op de hoogte gesteld van mijn plannen en samen zijn we de stof gaan kiezen bij "Au pluba" aka "De strik" in Ledeberg. Voor de buitenstof een bruingetinte wolgeweven stof en voor de binnenstof een bruinbeige (zit immers tussenin) fleecestof. Lekker warm dus.

Mijn moeder wou dat de cape iets langer kwam bij haar. Aangezien ik geen ervaring heb met het aanpassen van modellen (ben nog geen jaar bezig met naaien) heb ik gewoon de naadwaarde aangepast. D.i. onderaan 4 cm, de ene kant 3cm en de bovenkant en de kant met het afgeronde stuk gewoon 1 cm. En ja hoor, dit lukte heel goed. Het resultaat mag er dus zijn.

Bij de baret heb ik een foutje gemaakt, een tweede wordt dus deze week gemaakt. Ik had het model al op patroonpapier wegens het verjaardagscadeau voor Meter S, Petatje's meter maar was dus vergeten of ik de naadwaarde er al aan had toegevoegd. Ik gokte van niet. Peuuuuuuuut, fout! En dat had ik door toen ik de afgewerkte baret op mijn hoofd zette. Het was wat nauwtjes! (Even nog vermelden: dank aan mijn lieve vriendin Miss Lizz voor het gebruik van haar overlockmachine zodat ik de baret heel netjes kon afwerken)

Uiteindelijk heb ik gekozen om toch de te kleine baret en de goedgelukte cape in te pakken maar toch erbij te vermelden dat er een betere maat ging aankomen na de feestdagen.

En kijk eens hoe fier ze was!

Mijn schoonmama (Oma Bal voor de kotertjes) had me zelf gevraagd een rokje te maken. Want daar had ze een gebrek aan. Het model vond ik in de Burda Easy herfst/winter 2012, de stof eveneens bij "De Strik" in Ledeberg. Ik koos voor een zwart-grijs geblokte wollen stof met enkele kleine kleurschakeringen in. Qua maat viel ze juist tussen 2 maten in: taille in maat A, heup in maat B. Veiligheidshalve heb ik voor de grootste gekozen want het moest zeker over de heupen kunnen. Achteraf gezien had ik beter A genomen, maar dat weet ik dan voor de volgende keer. Trouwens, ik wil wel eens weten hoe het rokje er zal uitzien na 1 wasbeurt want dat had ik dus niet op voorhand met de stof gedaan. (*)
In de beschrijving was de stof niet gevoerd maar dat heb ik dus wel gedaan. Het rokje was in een hip en een wip gemaakt. En alles ging supervlot, er kwam zelfs geen getorn aan te pas (bij de cape en baret trouwens ook niet). En ook zij was superfier!

Ik dus glunder glunder. Hoe zou je zelf zijn!? ;-)

(*) Mijn schoonmama heeft intussen de rok gewassen en hij is niet gekrompen. Hij ziet er nog steeds goed uit. Wat zijn die stofkes van 'De Strik' toch goed hè!

Kerstcadeau's voor de Omaatjes! Deel 1

Ik weet het, ik weet het ... wie schrijft er nu nog over kerstcadeau's op 6 januari? Tja, wegens tijdsgebrek (kids in huis die heel veel en voortdurend de aandacht van ondergetekende vroegen, gidsen via Vizit, studeren voor nieuwe wandeling voor Vizit,  schoonmaken van het huis - niet dat dat laatste echt mogelijk is met 2 koters in huis dus poging tot, sollicitatiebrieven schrijven en intussen een poging doen om toch iets ontspannends te lezen) zijn die kerstcadeau's nog niet op mijn blog verschenen. Ja ja, ik hoor u al denken. En de naaimachine? Is die al boven gehaald de laatste dagen? Euh ... met rood op de wangen moet ik u toegeven dat dat inderdaad niet het geval is geweest. Wel poging tot!!! Gisteren moesten we Nieuwjaar vieren bij Petatje's meter. En ik had al in mijn hoofd wat de cadeau ging worden, en wat ik dus ging maken. Maar dan ineens kwam de vraag van wederhelft gisterenmorgen: "Heb je haar cadeau al gemaakt?", ik: "Neen, nog niet". Hij: "Wanneer ga je het dan maken?", ik: "morgenvoormiddag". Hij dus hierop: "Hoe morgenvoormiddag? We moeten toch vanavond er naartoe?".

Ok, en toen brak het angstzweet uit! Hoe kon ik dat over het hoofd gezien hebben? Hoe kon het zijn dat ik het cadeau vergeten te maken had de afgelopen week. Trouwens over de afgelopen week: als de overgang van oud naar nieuw zo valt in de week, vinden jullie ook niet dat daarna al die dagen ontregeld zijn? Je moet van hier naar daar en voor je het weet is het weekend en moet je ook nog van hier naar daar en dan ineens is het zondagavond ... nu dus!

Maar voor de duidelijkheid, even terug dus naar gisterenmorgen. Een dag die bijna tot op de minuut gepland was door mij (buiten het feit dat ik nog een cadeau moest maken voor Petatje's meter): in de voormiddag een cadeau zoeken voor een verjaardagsfeestje van Petoetje's klasgenootje en vriendinnetje, brood kopen, charcuterie halen (dat laatste dan toch niet wegens winkelfile in 4 buurtzaken  tot buiten maar soit), eten maken (wegens gebrek aan charcuterie eieren op verschillende manieren klaargemaakt), ...

Tegen 14u werd Petoetje verwacht op het verjaardagsfeestje en de rest van het gezin op een familiefeest (dat laatste is uiteindelijk 15u geworden wegens omstandigheden) en tegen 17u mochten we haar terug ophalen. Om dan 65km verder te rijden om Nieuwjaar dus te vieren bij Petatje's meter. (Lekker gegeten trouwens maar dit terzijde).

Als u goed hebt gelezen is er dus een gat euh leegte tussen het middageten en 13u55 (uur dat ik moest vertrekken om Petoetje weg te brengen). Dat was het moment dus om die cadeau voor Petatje's meter te maken. Hopelijk leest ze het niet maar ik wou dus de cape maken van dit boek in de stof waarmee ik voor haar ook al de baret en de sjaal maakte en voor mij deze rok. En ja hoor ... de aandachtige lezer vraagt het zich nu af: "Hoe? Had ze dan nog stof over?". En hier knelt dus het schoentje: ik begin mij stof open te vouwen, merk dat het wel nipt ga worden dus ik begon te puzzelen. Heb zelfs de cape in 4 stukken proberen te maken. En met de minuut werd de frons in mijn voorhoofd dieper, dieper en nog eens dieper. Het enige wat je hoorde op dat moment was: zucht, "nee hè", zucht, "k*$@#" (even vuile woorden camoufleren en voor de bezorgden over ons: dat woordje heb ik stilletjes gezegd zodat de koters het niet hoorden - die waren trouwens bezig van de speelkamer een rommelkamer te maken), "zeg dat het niet waar is". Om dan terug naar de kelder af te dalen om tussen mijn stoffen te zoeken naar toch nog een restje van die stof en dan  beteuterd me op de stoel laten vallen dat het echt niet lukt. Alle gepuzzel ten spijt. Met bovengenoemde was ik dus bijna 2u bezig! Tussen het middageten en 13u55 èn tussen het moment dat ik terugkwam van het wegbrengen van Petoetje en het moment dat ik mezelf moest klaarmaken voor het familiefeest). Vruchtbaar, is het niet? U kunt al raden dat ondergetekende diep teleurgesteld was. Morgen dus naar 'Au pluba' aka 'De Strik' in Ledeberg en heel hard hopen en duimen dat ze het toch nog hebben liggen, maar ik vrees ervoor.

Maar soit, ik merk dus dat ik al heel veel afgedwaald ben van het onderwerp van mijn blogbericht. We hadden het dus over kerstcadeau's. Maar daarvoor moet je dus naar het volgende blogbericht gaan, want eerlijk gezegd? Deze wordt me toch iets te lang ;-)!


vrijdag 4 januari 2013

Wat aten we als aperitiefhapjes op oudejaarsavond?

Tijdens de vakanties, wanneer de koters thuis zijn, is het altijd moeilijk om eens blogmomenten te vinden.
Maar zie, ze liggen rustig te dromen in hun bedje en eindelijk kan ik bloggen wat ik voor oudejaarsavond heb gemaakt als aperitiefhapjes. 

Elk jaar vieren we het met bevriende koppels en elk jaar is het bij iemand anders. Maar elk jaar maak ik ook de aperitiefhapjes. Het is iets wat ik heel graag doe en de vrienden zijn er ook steeds over te spreken. (Als ik me even zo bescheiden mag opstellen? ;-)) 

Alleszins, dit jaar heb ik gekozen voor een verfijnd hapje en 2 makkelijke hapjes.  Neen, ik heb ze niet zelf uitgevonden. Dit ga ik onmiddellijk toegeven. Twee hapjes heb ik geleerd tijdens een kookworkshop van Christine Van Imschoot en het 3de heb ik uit het kookboek Mijn Pure Keuken 2 van Pascale Naessens.

Trouwens, Christine Van Imschoot heeft ook een schitterend kookboek geschreven: Food & the City. Buiten heerlijke recepten vind je ook leuke foodshoppingadresjes in Gent, Parijs, Londen, New York ... Het boek  is een echte aanrader en te verkrijgen in de betere boekhandel.

Het eerste hapje: Scampi met sinaasappelmarinade, safraanroom, Indische crumble en gepekelde komkommer (4p)

Ingrediënten: 

Voor de gepekelde komkommer: uiteraard komkommer, 1dl water, 1 el zout en een scheut azijn (blauw handje)
4 gepelde en schoongemaakte scampi
2 el zure room
klein oranje potje safraan (de helft hiervan)
Voor de marinade: 1 teentje look, 50ml olijfolie, sap van 1 sinaasappel, 1/2 el witte wijnazijn, 1/2 kl kerriepoeder
Voor de Indische crumble: 50 gr boter, 50 gr bloem, 50 gr geraspte kokos, 15 gr suiker, 1/2 tl gemberpoeder, zeste van 1/2 limoen, 1/8 tl korianderpoeder, 1/8tl paprikapoeder, peper en zout. 

Bereiding:

Voor de pekel: het water, het zout en de azijn aan de kook brengen, vuur afzetten, pot eraf en de komkommerslierten (met een dunschiller het aantal slierten erafhalen die je nodig hebt dus in dit geval 4) erin leggen. Laat maar even trekken (oftewel pekelen).
Voor de safraanroom: de zure room met het 1/2 potje safraan (je weet wel, die superkleine oranje potjes in een glazen kruidenpotje) mengen.
Voor de marinade: look, olijfolie, sinaassap, witte wijnazijn en de kerriepoeder mixen en gooi maar die scampi erin.
Voor de crumble: de boter, bloem, geraspte kokos, suiker, gemberpoeder, zeste, korianderpoeder, paprikapoeder, peper en zout verkruimelen en afbakken op 180°. 
Voor de scampi: haal de scampi uit de marinade, bak in de oven op 200° tot het gaar is.

Afwerking:

Leg in een glaasje of schaaltje een toefje safraanroom, daarop de afgekoelde scampi. Besprenkel wat met de marinade, leg er een opgerold gepekeld komkommersliertje op en versier met de crumble. 

Recept: Christine Van Imschoot - kookworkshops in Oosterzele.

Het tweede hapje: Glaasje met ricotta, komkommerbrunoise, zalm en truffelmayonaise (4p)


Ingrediënten: 

sap van 1 limoen
peper en zout
olijfolie
1 el brunoise van komkommer
4 kl ricotta
4kl truffelmayonaise
4 kl zalm uit blik
zwarte kaviaar of lompviseitjes

Bereiding:

Meng de ricotta met 1 el brunoise van komkommer en kruid dit mengsel met peper en zout.
Leg 1 kl zalm in een glaasje, daarop 1 kl truffelmayonaise en vervolgens 1 kl ricottamengsel. 
Besprenkel het geheel met een beetje limoensap en een beetje olijfolie. 
Werk af met zwarte kaviaar of lompviseitjes.
Je maakt dit op voorhand en plaatst dit lang genoeg in de frigo: het ricottamengsel moet immers zeer koud zijn.

Recept: Christine Van Imschoot - kookworkshops in Oosterzele.

Het 3de hapje: Scampiballetjes

Ok, het ziet er misschien niet uit op het eerste zicht ... en op het tweede zicht ook niet. Maar echt, dit is heeeeeerlijk! Er wordt hier steeds om gevochten op feestjes en daarom is er ook telkens vraag naar als ik aperitiefhapjes maak. Ik heb het hier op een apart schaaltje gepresenteerd maar uiteraard kun je het ook gewoon in een grote kom serveren met prikkertjes erbij. En neen, het is echt niet moeilijk. 
Het recept vond ik in het kookboek Mijn Pure Keuken 2 van Pascale Naessens. Ik vind haar trouwens heel goed. Al meerdere malen heb ik recepten uit haar boeken gehaald en telkens had ik er succes mee. 

Ingrediënten:

500 gr scampi
10 champignons
verse kruiden zoals peterselie, dille, basilicum, rozemarijn, tijm, oregano ... (kies zelf maar wat je in je kruidentuin hebt staan of in huis hebt: als het maar vers is)
2 teentjes knoflook
olijfolie

Bereiding

Maak de champignons schoon, snijd ze in kleine stukjes en stoof ze gaar in olijfolie met peper en zout.
Pel de scampi, verwijder het darmkanaal en snijd de scampi in grote stukken. De knoflook en de kruiden snijd je heel fijn.

Voeg alles samen in de blender: scampi, champignons, kruiden en knoflook. Kruid met peper en zout, giet er een scheut olijfolie bij en mix alles tot een puree. Opgelet, er mogen nog wat stukjes inzitten maar zorg ervoor dat alles goed gemengd is.


Maak kleine balletjes (met de hand of zo'n klein ijsscheppertje dat je bij de kookwinkel kunt kopen - ik heb het mijne bij Doen in Gent op de Brabantdam gekocht). 
Leg de balletjes op een ovenplaat (die plaat bedek je met bakpapier of zo'n siliconen matje dat Jeroen Meus ook gebruikt) en bak ze 15 minuten op 180°C.

Recept: Pascale Naessens - Mijn Pure Keuken 2 

Eet smakelijk en vooral ... geniet ervan!

woensdag 2 januari 2013

Een super 2013 voor iedereen!

2012 was voor mij een bewogen jaar! Zo ben ik in 2012 gestart als gids bij Vizit, ben ik beginnen naaien (of prutsen?) ;-), heb ik culinair geëxperimenteerd, ben ik ongewild werkloos geworden (en ben ik intussen nog steeds op zoek naar die superjob maar ik voel dat het goedkomt!), heb ik leuke mensen ontmoet en zijn er nieuwe vriendschappen gevormd, heb ik afscheid moeten nemen van dierbaren, ben ik nog eens na jaren in Dublin geraakt en zo terug met mijn Ierse vrienden op stap geweest en genoten van de sfeer daar maar vooral ... ben ik beginnen bloggen! Een hele nieuwe wereld die voor me openging.
Daarom voor iedereen die dit leest en die ik ken maar ook diegenen die ik nog niet ken ... echt een super 2013 gewenst! En dat meen ik uit de grond van mijn hart!
Intussen heb ik op naaigebied niet stilgezeten: de foto's volgen eerstdaags in mijn blog.