Ik weet het, ik weet het ... wie schrijft er nu nog over kerstcadeau's op 6 januari? Tja, wegens tijdsgebrek (kids in huis die heel veel en voortdurend de aandacht van ondergetekende vroegen, gidsen via Vizit, studeren voor nieuwe wandeling voor Vizit, schoonmaken van het huis - niet dat dat laatste echt mogelijk is met 2 koters in huis dus poging tot, sollicitatiebrieven schrijven en intussen een poging doen om toch iets ontspannends te lezen) zijn die kerstcadeau's nog niet op mijn blog verschenen. Ja ja, ik hoor u al denken. En de naaimachine? Is die al boven gehaald de laatste dagen? Euh ... met rood op de wangen moet ik u toegeven dat dat inderdaad niet het geval is geweest. Wel poging tot!!! Gisteren moesten we Nieuwjaar vieren bij Petatje's meter. En ik had al in mijn hoofd wat de cadeau ging worden, en wat ik dus ging maken. Maar dan ineens kwam de vraag van wederhelft gisterenmorgen: "Heb je haar cadeau al gemaakt?", ik: "Neen, nog niet". Hij: "Wanneer ga je het dan maken?", ik: "morgenvoormiddag". Hij dus hierop: "Hoe morgenvoormiddag? We moeten toch vanavond er naartoe?".
Ok, en toen brak het angstzweet uit! Hoe kon ik dat over het hoofd gezien hebben? Hoe kon het zijn dat ik het cadeau vergeten te maken had de afgelopen week. Trouwens over de afgelopen week: als de overgang van oud naar nieuw zo valt in de week, vinden jullie ook niet dat daarna al die dagen ontregeld zijn? Je moet van hier naar daar en voor je het weet is het weekend en moet je ook nog van hier naar daar en dan ineens is het zondagavond ... nu dus!
Maar voor de duidelijkheid, even terug dus naar gisterenmorgen. Een dag die bijna tot op de minuut gepland was door mij (buiten het feit dat ik nog een cadeau moest maken voor Petatje's meter): in de voormiddag een cadeau zoeken voor een verjaardagsfeestje van Petoetje's klasgenootje en vriendinnetje, brood kopen, charcuterie halen (dat laatste dan toch niet wegens winkelfile in 4 buurtzaken tot buiten maar soit), eten maken (wegens gebrek aan charcuterie eieren op verschillende manieren klaargemaakt), ...
Tegen 14u werd Petoetje verwacht op het verjaardagsfeestje en de rest van het gezin op een familiefeest (dat laatste is uiteindelijk 15u geworden wegens omstandigheden) en tegen 17u mochten we haar terug ophalen. Om dan 65km verder te rijden om Nieuwjaar dus te vieren bij Petatje's meter. (Lekker gegeten trouwens maar dit terzijde).
Als u goed hebt gelezen is er dus een
gat euh leegte tussen het middageten en 13u55 (uur dat ik moest vertrekken om Petoetje weg te brengen). Dat was het moment dus om die cadeau voor Petatje's meter te maken. Hopelijk leest ze het niet maar ik wou dus de cape maken van
dit boek in de stof waarmee ik voor haar ook al
de baret en de sjaal maakte en voor mij
deze rok. En ja hoor ... de aandachtige lezer vraagt het zich nu af: "Hoe? Had ze dan nog stof over?". En hier knelt dus het schoentje: ik begin mij stof open te vouwen, merk dat het wel nipt ga worden dus ik begon te puzzelen. Heb zelfs de cape in 4 stukken proberen te maken. En met de minuut werd de frons in mijn voorhoofd dieper, dieper en nog eens dieper. Het enige wat je hoorde op dat moment was: zucht, "nee hè", zucht, "k*$@#" (even vuile woorden camoufleren en voor de bezorgden over ons: dat woordje heb ik stilletjes gezegd zodat de koters het niet hoorden - die waren trouwens bezig van de speelkamer een rommelkamer te maken), "zeg dat het niet waar is". Om dan terug naar de kelder af te dalen om tussen mijn stoffen te zoeken naar toch nog een restje van die stof en dan beteuterd me op de stoel laten vallen dat het echt niet lukt. Alle gepuzzel ten spijt. Met bovengenoemde was ik dus bijna 2u bezig! Tussen het middageten en 13u55 èn tussen het moment dat ik terugkwam van het wegbrengen van Petoetje en het moment dat ik mezelf moest klaarmaken voor het familiefeest). Vruchtbaar, is het niet? U kunt al raden dat ondergetekende diep teleurgesteld was. Morgen dus naar 'Au pluba' aka 'De Strik' in Ledeberg en heel hard hopen en duimen dat ze het toch nog hebben liggen, maar ik vrees ervoor.
Maar soit, ik merk dus dat ik al heel veel afgedwaald ben van het onderwerp van mijn blogbericht. We hadden het dus over kerstcadeau's. Maar daarvoor moet je dus naar het volgende blogbericht gaan, want eerlijk gezegd? Deze wordt me toch iets te lang ;-)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten